¡Viva el buen rollo musical!


Video de I Could Fall in Love With You (Erasure) descubierto en el interesante Momentos en Solaria de Pily B.

La verdad, ni me imaginaba que Erasure seguía funcionando. Ah, qué buenos recuerdos. Lo que me ha impactado de verlos en el video es que ¡Vince sigue con el mismo peinado de hace 20 años! Al menos yo he evolucionado y lo he cambiado (ejem, ejem, causas de fuerza mayor, snif, sufro alopecia).

Supongo que os ha pasado alguna vez. Hay canciones que me trasmiten buen rollo. Good vibrations, que dirían los Beach Boys. Y reconozco que no es por la letra, apenas sé inglés (soy de los pardillos que estudiaban francés en el cole). La frase más larga que sé decir es: I'm sorry but I don't speak english (para los turistas). Puedo canturrear alguna canción en inglés porque me la aprendí de memoria, pero no eso no implica que sepa lo que dice (sí, imagino lo que estaréis pensando de mí; es lo que hay, o se toma o se deja).

En momentos de euforia deportiva rebuznábamos el We are the champions. Los viernes y sábados por la noche, momentos de feliz camaradería y levantamiento de cristal, en los arrebatos de exaltación cuartelera y francachela desatada, atácabamos himnos populares de Los Toreros Muertos, Los Inhumanos y demás alegres melodías proclives al griterío desaforado y el baile epiléptico en grupo. En fin, dulce pájaro de juventud...

Se trata de la música, la melodía. Alguna me transmite eso, buen rollo, alegría, ganas de cantar (para espanto de los demás), igual que otra es más meláncólica, tristona... No son muchas las "buenrollistas", por eso cuando las escucho en la radio, en el ipod, donde sea, intento evadirme por unos momentos y prestarles atención. Esos momentos de "energía positiva" hacen un poco más soportable los malos rollos diarios que nos persiguen (y acaban atrapándonos a traición). No concibo la vida, mi vida, sin música.

Y para que veais cómo nos aprecian los publicistas (a la muchachada de los 80, quiero decir), aquí tenéis el último anuncio de un refresco de cola. Pretenden tocar nuestros más bajos instintos, ir de buenrollistas (pero mira que se les ve el plumero) en la mejor y tradicional línea propagandística.



(Banda sonora: Born to be alive - Patrick Hernandez)

16 opinantes:

Cristina dijo...

Ay, qué duro debe ser verse como un australopithecus...:p

Anónimo dijo...

¡Qué va! Las mujeres deberíais probarlo de vez en cuando (bueno, a cierta edad...). Desestresa que no veas, liberas endorfinas a tope, todo son ventajas ;-)

Anónimo dijo...

A la música...música para todo, pero sobretodo para sonreír...grande el Born to be alive...y mi agüita amarilla...

Pero no lo confundan con la edad, yo soy joven :-) es simplemente cultura popular adquirida :-D

Anónimo dijo...

Pero no lo confundan con la edad, yo soy joven :-)

Sr. acolostico, s'ha deixat les " " a la paraula joven.... :-P

Cristina dijo...

Las comillas o bien cambiar el verbo "ser" por uno más adecuado, "sentir"...

Anónimo dijo...

cultura popular adquirida
La cultura no ocupa lugar, y menos la musical (qué son unos megas de nada).

Anónimo dijo...

¡Pero que tiquismiquis con la edad! Hoy en día en la tele a cualquiera con 40 años todavía le llaman joven.

A este paso no sé cuándo nos haremos adultos XD

Anónimo dijo...

A este paso no sé cuándo nos haremos adultos XD

Ah...però tu creus que ho aconseguirem? Quina fe.... O hauria de dir innocència juvenil? ;-)

Anónimo dijo...

Quina fe.... O hauria de dir innocència juvenil?
Sí, de vegades (potser masses i tot), soc un il·lús.

Crec que som la generació què més patim el síndrome de Peter Pan ;-)

Anónimo dijo...

y mi agüita amarilla...
¡Debe ser serendipia (o como lo llamen)!

Este mediodía, de vuelta a casa, con mi aipó, sí, sí, en mi carpeta de los 80 (con 300 y pico chansons) le tocó sonar a la susodicha, más "Yo no me llamo Javier", "Mi amigo Manolito", y un mix de los Inhumanos. Andevé...

Anónimo dijo...

Potser ja tens controlada aquesta pàgina...però per si de cas...

http://www.milinkito.com/los80.php

Anónimo dijo...

La vaig descobrir ahir, em sembla que enllaçada a la d'acolostico. Però moltes gràcies per l'avís!

Sí, estic convençut, síndrome de Peter Pan ;-)

Replicant dijo...

"This video has been removed due to terms of use violation".

És el que posa als videos de les cançons americanes/ angleses de la pàgina que citeu...aquesta del milinkito...les espanyoles no problem...

Anónimo dijo...

És bó saber-ho. Els anglos són bastant tiquismisquis amb els drets d'autor, clar que la SGAE... millor no parlem ;-)

Juanma dijo...

Jo, los Toreros Muertos. Qué recuerdos. :-)))

Me encanta el detallito de que pongas las canciones que escuchas mientras escribes cada entrada. Podría estar escuchando las mismas canciones a la misma hora, si no fuera porque no estoy en casa.

Somos hijos musicales de los ochenta, eso está claro.

Anónimo dijo...

Qué grandes recuerdos ¡y tanto!

Me encanta el detallito de que pongas las canciones que escuchas mientras escribes cada entrada
Me alegro de que te guste. Somos lo que somos porque fuimos lo que fuimos... también musicalmente ;-)